به گزارش قدس آنلاین، ۱۰ دسامبر سال ۱۹۴۸، سه سال پس از پایان جنگ جهانی دوم، اعلامیه جهانی حقوق بشر با هدف برقراری احترام جهانی، رعایت حقوق بشر و آزادی‌های اساسی برای همه مردم جهان، در پاریس به تصویب رسید. این اعلامیه توسط سازمان ملل متحد تدوین شد، سازمانی که در سال ۱۹۴۵ و در آغاز توسط متفقین تاسیس شده بود تا از جنگ و خونریزی در جهان جلوگیری کند.

اتفاقی که شاید در آن دوران، بعد از پایان یافتن جنگ جهانی دوم، برای مردم جوامعی که بیشترین زخم را از جنگ بر پیکر داشتند، نوید بخش روزهای خوب به نظر می‌رسید. اما مردم همواره از کوه یخ سیاست، فقط نظاره‌گر قله آن هستند!

اما شخصیتی مانند امام خمینی (ره) که با بازی سیاست و نقشه‌های کشورهای استعمارگر به خوبی آشنا بود، سال‌ها پیش عملکرد این سازمان را اینگونه زیرسوال برد: «سازمان ملل در خدمت ابرقدرت‌ها و برای بازی دادن کشورها است.»

اما اعلامیه جهانی حقوق بشر در چه شرایطی تصویب شد؟

جالب است بدانید که سال ۱۹۴۸، در حافظه تاریخی مردم فلسطین با عنوان دیگری ماندگار شده است. درست چند ماه قبل از تصویب این اعلامیه، در ۱۴ام ماه می، دولت غاصب رژیم صهیونیستی در مناطق اشغالی فلسطین اعلام استقلال کرد و رسما دولت سیاه اسرائیل را تشکیل داد که به موجب آن، هزاران فلسطینی از سرزمین مادری خود اخراج شدند. در چنین شرایطی، گویا کشورهای حاضر در سازمان ملل این گوشه از دنیا را نادیده گرفتند و بدون توجه به جنایات تاریخی صهیونیست‌ها در فلسطین، برای برقراری صلح در جهان قانون تصویب کردند؛ قانونی که بی‌خانمان شدن فلسطینیان در هیچ بند و تبصره‌ی آن جا نگرفته بود!

محتوای اعلامیه جهانی حقوق بشر

در تشریح ساختار این اعلامیه عنوان شده که تحت تاثیر کد ناپلئون ایجاد شده است. اما کد ناپلئون چیست؟

ناپلئو بناپارت، امپراطور فرانسه، که در سال ۱۸۰۴ میلادی رسما تاج گذاری کرد، پایه گذار یکی از مهمترین قوانین مدنی در اروپاست که به نام کد ناپلئون شناخته می‌شود. این قانون زیرنظر ناپلئون و توسط حقوق‌دانان تدوین شد و در سال ۱۸۰۷ به عنوان قانون رسمی فرانسه به تصویب رسد. اما بد نیست بدانید ناپلئون، که اروپاییان او را داعیه دار قانون مدنی و قوانیش را سند افتخار می‌دانند، در لشکرکشی‌اش به مصر با بیانیه‌ای قرا، خود را حامی مسلمانان این کشور معرفی کرد و عنوان کرد که آمده است آن‌ها را از زیر بار ظلم وستم حاکمان مستبد نجات دهد؛ او در نقش خود آنچنان فرو رفت که برای جلب اعتماد مردم خود را مسلمان هم نامید! اما دیری نپایید که سربازانش بعد از تسلط به ثروت این کشور، حرمت مساجد و مسلمانان را شکستند و انقلابیون را به شدت سرکوب کردند!

اعلامیه جهانی حقوق بشر تحت تاثیر قانونی تدوین شده است که بنیانگذار آن، ناپلئون بناپارت، در سال ۱۸۰۲ قانون برده‌داری را دوباره در مستعمرات فرانسه برقرار کرد!

این اعلامیه شامل یک مقدمه و سی بند است. در مقدمه به دلایل تاریخی و اجتماعی نوشتن این اعلامیه پرداخته شده و محتوای مواد آن به شرح زیر است:

در مواد ۱ و ۲ اصل مفاهیمی همچون آزادی، برابری و برادری بیان شده است.

مواد ۳ تا ۵ به حقوق فردی اشخاص مانند حق زندگی، مواد ۶ تا۱۱ به اساس قانونی حقوق بشر و تمهیدات دفاعی، ۱۲ تا ۱۷ به حقوق افراد در جامعه، ۱۸ تا ۲۱ به آزادی‌های سیاسی، عمومی و فکری ، ۲۲ تا ۲۷ به حقوق اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی افراد و مواد پایانی آن نیز به روش اجرای قوانین می‌پردازد.

اما آنچه مسلم است، این است که گویا در هیچ کدام از بندهای ۳۰ گانه حقوق بشری، کودکان یمنی، سوری و فلسطینی جای ندارند. آزادی و برابری مردم فلسطین که زیر سایه صهیونیستان سال‌هاست که زیرپا گذاشته شده، قوانین جهانی حقوق بشر را خدشه‌دار نکرده است. حق زندگی آوارگان سوری که زیر بار وحشی‌گری‌های داعش از بین رفته، به چشم فعالان حقوق بشری نمی‌آید.

با چنین شرایطی، تکلیف نگرانی سازمان ملل و فعالان حقوق بشر برای ایران کاملا مشخص است! حقوق بشر گزینشی و برابری و آزادی تعریف شده در چهارچوب این سازمان به نفع هیچ کشوری نیست، مگر استعمارگرانی که به دنبال منافع خود هستند و برای رسیدن به اهداف خود، به راحتی به منشور حقوق بشر پشت می‌کنند!

خبرنگار: محدثه مودی